W pierwszych latach XXI wieku firma KONI zaprezentowała nową konstrukcję amortyzatorów do Formuły 1 - konstrukcję, która wcześniej była stosowana w innych klasach wyścigowych. Do dzisiaj ta technika stosowana jest w GP2, GP3, Formula3 i innych wyścigach klasy GT.
Ponieważ od serii wyścigowych wymaga się maksymalnych osiągów, powiązanych z powtarzalnością i znacznymi siłami tłumienia, KONI stosuje system wieloprzepływowy: portów z zaworami z napięciem wstępnym . Ten system, dopracowany przez lata, sprawdził się jako solidna podstawa do uzyskania optimum dostrojenia. W wielu konkurencyjnych amortyzatorach do wyścigów próbuje się to osiągnąć za pomocą zaworów iglicowych. Zawory iglicowe maja prostszy mechanizm, ale mają wiele wad. Dla KONI powtarzalność, konsekwencja i łatwość obsługi jest koniecznością w przypadku amortyzatorów wyczynowych, dlatego stosowane są systemy zaworowe wieloprzepływowe z zaworami napiętymi.
Teraz, dzięki KONI technika ta pojawiła się w aplikacjach do użytku codziennego i na „dzień na torze”. Kompletny zestaw amortyzatorów ze sprężynami TrackDay nadaje się do codziennej jazdy szosowej, ale został zaprojektowany specjalnie aby zapewnić najlepsze prowadzenie na torze wyścigowym. Szeroki zakres 64 predefiniowanych charakterystyk tłumienia, możliwość wymiany sprężyn i użycia kilku sprężyn o różnych charakterystykach czyni go idealnym na zróżnicowane warunki drogowe i torowe. Współpraca KONI z H&R jest dodatkowym atutem, dając najlepszą możliwość dostrojenia poprzez maksimum nastawów, zarówno szosowych jak i na tor wyścigowy.
Decydując o wyborze konstrukcji, firmy KONI i H&R wybrały układ odwrócony „up-side-down” z amortyzatorem jednorurowym. Ta konfiguracja pozwala na duże obciążenia boczne w połączniu z twardymi nastawami amortyzatora; wymogi konieczne w rzeczywistej jeździe wyścigowej. Jednorurowe amortyzatory typu „coil over” stosuje się również do aplikacji używających w standardzie innej konstrukcji przenosząc technikę rodem z F1.
Dostępnych jest 8 pozycji regulacji zarówno na dobiciu (ściskanie) jak i odbiciu (rozciąganie); regulacja jest prosta, z łatwo wyczuwalnymi oporami lub kliknięciami dla pewności, że odpowiedni port został zamknięty lub otwarty. Każda z tych pozycji daje zauważalną i powtarzalną zmianę charakterystyki. Jest to zasadnicza różnica w stosunku do systemu regulacji zaworów iglicowych, gdzie po kłopotliwym wykonaniu do 40 kliknięć w każdą stronę okazuje się, że właściwe nastawy nie dają się uzyskać bez użycia stanowiska do testowania.